O poezji Anny Elżbiety Zalewskiej

Padło tutaj dużo mądrych i uczonych słów, więc ja powiem prosto i zacytuję fragment wiersza pióra Niny Szmyt, dedykowanego bohaterce naszego spotkania:

Safo poznańska z jasnymi włosami
z muślinem niebieskim w oku
zawsze będziesz błądzić tęsknymi myślami
poznańską uliczką pośród bloków

Tak! O Annie Zalewskiej można powiedzieć Safona. Poezja Anny jest liryczna, pełna wdzięku, delikatności, wrażliwości jak poezja najsłynniejszej poetki starożytnej Grecji. Jest też bardzo kobieca, co według mnie jest najwyższym komplementem bo kobiecość zanika, atakowana przez oszalały feminizm.

Zawsze będziesz błądzić tęsknymi myślami poznańską uliczką pośród bloków – pisze Nina Szmyt. Czyż może być coś mniej romantycznego niż bloki? A jednak Anna Elżbieta Zalewska w tej szarej rzeczywistości znajduje romantyzm i piękno. Z okruchów świata, niczym puzzle składa obrazy na długo zapadające w pamięć, jak ten:

W otwartym oknie
samotna kobieta
przyzywa wiosnę
na chodnikach gasną
płatki śniegu

Poetka, niczym wróżka, zmienia otaczający świat w baśń, upiększa go i czyni niezwykłym. Tak na przykład pisze o jesieni:

Z rozwianymi włosami
idzie pastelową aleją
w kapeluszu przybranym owocami
mgła ściele się welonem pajęczym

Bajki bywają piękne lecz także okrutne – w wierszach Anny Elżbiety Zalewskiej pojawia się motyw przemijania, umarłe historie i umarli ludzie, którym poetka dedykuje swe utwory,

Poezja Anny Elżbiety Zalewskiej jest poezją romantyczną. Osiągnięciem autorki jest stworzenie z ogranych, romantycznych rekwizytów (skrawki nieba, gwiazdy, mgły, pajęcze welony) pięknych wierszy trafiających do współczesnego czytelnika.

Barbara Kęcińska – Lempka

 

Wygłoszone na wieczorze autorskim Anny Elżbiety Zalewskiej 25 marca 2014 roku w „Naszym Klubie”